80’lerin başında çocukluğunu yaşamış olanların çoğu, o parlak gümüş misali zırhları gayet iyi hatırlar. Göz niyetine miğferin ön kısmına konmuş, bir sağa bir sola doğru kayarak etrafı tarayan ışığın çıkardığı vınlamayı da. Saylonlar TV’de bilimkurgunun unutulmaz “düşman”larındandı. İnsanlığın kökünü kazımaya niyetli görünen bu robot toplumu, parlak zırhları ve vınlayan kırmızı gözleri, ustalıkla kullandıkları yarım ay biçimindeki savaş gemileriyle, insanoğlunu amansızca kovalıyordu. Her biri birer askeri makineydi ve sayıları çok fazlaydı. Hayatlarını onlardan kaçmakla ve bir taraftan da efsanevi “13. gezegen”i, yani Dünya’yı aramakla geçiren insanlar karşısında ezici bir üstünlüğe sahiplerdi. 

 

Kahramanlarımızın Saylonlar'dan kaçıp sağ kalma ve Dünya’ya ulaşma çabasını keyifle izlemiştik. O zaman bu zamandır, Galactica’dan ses seda çıkmamıştı. Tabii onun ve önderlik ettiği derme çatma filonun her zaman ensesinde olan Saylonlar'dan da… Ama şimdi Saylonlar geri dönüyor. Üstelik epey gelişme kaydetmiş bir hâlde. Artık o eski gümüşi parlak zırhlı “sentüryon”ların, daha atik, daha ince yapılı, kollarından silahlar ve deşici pençeler çıkarabilen yeni modelleri görevde. Ancak hepsi bu değil. Bir doktorun bile ayırt edemeyeceği şekilde, içiyle ve dışıyla insana tıpatıp benzeyen yepyeni Saylonlar da var ortada. 12 farklı model. Rahatlıkla insanların arasına sızabilen, hatta bazısı kendisinin insan olmadığını bile bilmeyen, harekete geçirilmeyi bekleyen “uykuda ajan”lar. Bu yeni Saylon’lar 80’lerin başında yaşadığımız o parlak makinelerin yaşatmadığı bir şeyi yaşatacak bize: Koyu bir paranoya hissini. 40 yılı aşkın bir suskunluğun ardından 12 gezegendeki 12 koloniye karşı ani bir saldırıya girişen Saylonlar, artık eskisinden daha karmaşık ve daha tehlikeli. Kim insan, kim Saylon, emin olamayacağız, hatta bazen, kendileri de emin olamayacaklar.